Şehre Kar Yağıyor Şiiri - Hamdi Bağcı

Yaprakları çoktan dökülmüş ağaçların arasından
Kopuyor kıyametin sessiz çığlığı;
İnsan, insana silah doğrulturken
Bir garip huzurla şehre kar yağıyor…

Yer yarılmış sanki,
Dünya her nefeste biraz daha sallanıyor.
Ey yar…
Ben kendi içimin fırtınasında savruluyorum,
Ve yine usulca şehre kar yağıyor…

Gözlerim, melankolinin koynunda saklı
Bir eski zaman şiirini arıyor.
Lapa lapa düşen her kar tanesinde
Bir anı, bir sızı büyüyor içimde.
Pencerenin buğusuna başımı yaslıyorum;
Dışarıda ağır ağır şehre kar yağıyor…

Otuz beş yılın yükü omuzlarımda,
Aynalara erken çökmüş aklarımda
Zaman akıp gidiyor, ben sadece bakıyorum.
Ve kar—
Her düşüşünde kalbime dokunuyor.

Şehre kar yağıyor…
Ve ben sessizce ağlıyorum.