Şehre Çöken Sen Şiiri - Gökcan Baştımar

Birsey var icimde sevgilim
Bir hüzün
Gariptir,nerden geldiği bilinmez
Faili mechul cinayetler işler yüreğim
Kendi cesedimde parmak izlerim
Göğsümün çeperinde iki kurşun izi
Dilimde eskimiş sevda sözcükleri
Aklımda silüetin
Pencerelerimde boğuk bir pus
Gözlerimde bir çocuk resmi
Ve kalbimin en hücra köşelerinde bir sen saklarım
Icimde kurduğun şehirde dolaşmaktasın
Caddeler yollar trafik lambaları inşa etmişsin
Polis sirenleri ambulans sirenleriyle yarışır
Hırsızlar sehrin kör noktalarında suç işler durur
Bir sokak çalgıcısı haykırır sesini Haliç te
Vapur düdükleri duyulur boğazdan
Şehre şafak çöker
Güneş tam tepede,sıyırır sırma saçlarını
Başaklar asi rüzgarlara direnir
Mantosuna sarılır ihtiyar adam
Sokak lambaları söner
Şehre karanlık çöker
Ay tepe de sıyırır mağrur bakışlarını
Bakışlarını keser aynada gördüğün ikinci yüzün
Ayrılık şarkıları koridorları teslim almış
Evinin duvarlarında fotoğraflar
Cocuklar gülümser süzgün bakışlarıyla
Hemen kendini bir yerlere atmak istersin
Geçtiğimiz yolları yürümek zor gelir bilirim
Tenha yollara pervasızca dalar
Oradan oraya koşarsın
Şehre siyah bulutlar çöker
Yağmur damlaları sıyırır gözyaşlarını
Hüzün katra katra dökülür gözlerinden
Masallar okursun kaldırımlara
Yasak şarkılar,şiirler söylersin
Avuçlarında filiz filiz umut tanecikleri serpilir
Ufuklara söversin
Ve şehre ayrılık havası çöker
Vedalar sıyırır tren vagonlarını
Sokak çalgıcısı susturur klarneti
Vapur düdükleri ötmekte halicte
Ve sen gitmektesin içimdeki şehirden
Hoscakal sevgilim
Simdi bu adam mecruh
Kör,sağır,dilsiz
Ne duymaktayım sesini
Nede görmekteyim artik silüetini
Sevgi sözcüklerine de dilim varmaz artık
Ve Şehre hoşçakal çöker