Sensizdim
Belki boşluktaydım, belki arayış içindeydim.
Hiçbir şeyi görmedi gözüm
Sildim her şeyi, herkesi, seni bile
Savruldum, ihtiraslı rüzgarlarla başka diyarlara
Yokluğundan istifade ettim belki de gezdim, dolaştım
Belki yanımda değilsin ama hep benimlesin.
Sensizliği seninle yaşamakta zor
Senden sonra hep birileri oldu
Hiçbir zaman boş vaktim olmadı belkide
Şikayet bile ettim yalnız kalamıyorum diye
Ama kimse sen olamadı
Sor sokaklara anlatsın sana
Sor neler yitirdim
Ne aşklar gördü bu kaldırımlar
Bu mahalleden geçtik hatırlıyorum
Şu kaldırımda oturmuştuk
İlk aşk sözcüklerini burda söylemiştin bana
Odam zifiri karanlık
Perdeyi aralıyorum, gece ili gündüz karışık
Gözlerim dalmış aranıyor semada
Hafiften göz kırpıyor yeşil sarı bir ışık
Parlaklığı ile sanki beni işaret ediyor
Denizin sevdası nasıl ve kimedir?
Ağaçların toprağa,
Toprağın suya olan sevdası nasıldır.
Martıların;
Gökyüzüyle dans etmesini izleyip,
İçinde hissettin mi hiç,
Kal diyemiyorum sana
Git de diyemiyorum
Yüreğim seninle ama başkasına ait
Hayallerim sende
Gerçeklerse başkasında
Bedenim esirken başka bir yerde
Hakkım yok sevilmeye
Sevmeye hakkım yok
Zaman aleyhime işliyor
Yapacak birşeyim yok
Gözlerimi kapatıyorum
Derin bir nefes çekiyorum içime
Bakarken yüzüne, görmek umudu
Sevinci, geleceği yaşamak gözlerinde
Sıcacık bir düş gibi taaa içimde
Sonu olmayan bir cümle gibi
Ne sonu olsun, ne noktası
Hep virgüller, hep virgüller...
Elveda İstanbul!
Seni çok özlicem.
Sabah yatağımdan kalktığımda ilk gördüğüm
O masum yüzünü çok özlicem.
Sen ayrı bir güzelsin.
Güzellerin en güzeli belki de.
Yere baktığında sabit bir yere bakmış gibi olacaksın.
Gördüklerin hep aynı şeyler olacak...
Oysa gökyüzüne bak hiçbir şeyin sabit olmadığını
Değiştiğini göreceksin.
Yeryüzüne baktığında başkalarını,
Başkalarının hayatlarını göreceksin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!