Şehrazat Şiiri - Serpil Öztürk 2

İpek kumaşlar ve
tınısı rüzgarın taşıdığı
aşk şarkılarının
Amber kokulu
Acem sarayları,
Ve dışarda aşk ile dile gelen
şairler
Başı dönüyor Şehrazat'ın
masalın sarhoşluğundan
Bir rüyaya düşüyor
çöl sıcaklığında...

Hallacı yakarmakta
içindeki tanrıya,
Beni bir ruh yapma
bir
beden yap diye
Atayım hallaç gibi
kendi ellerimle
Ve dünya
boyalı kuşu yaratsın diye...

Uyandi Şehrazat düşünden,
Bilmediği bir beden
bilmediği bir ruh
Gece korkularıyla uyanan
bir kadın
Anladı o zaman
yüreğine boyun eğmeyip
Acıdan acıya geçişini
masalsız bir dünyada...