Şehrazat Şiiri - Nilüfer Demirel

Öyle ağlamışım ki
Ruhum toprağa değiyor gibiydi,
Til til yere akan gözümdeki yaşları gördüm,
her damlasında izleri kalmış harflerinin kırıntılarını gördüm,
Boyun bükmüş yüreğimi gördüm.

Şehrazat seni gördüm
Bana küle dönmüş çiçekler ardından gülümsediğini gördüm.
Takatim kalmamıştı bakakaldım öylece,
Ellerini uzattın başımı kaldırabildim sadece.
O sen değilsin biliyordum
Kalbimde büyüttüğüm hayalin sezilmişti gözlerime
Titreyen ellerimi gördüm,
Hayaline dokunmak üzere titreyen yüreğimi gördüm.
Sular durulmuştu yeryüzü geceye kilitlenmişti
Karıncaların ayak sesleri vardı
Balıkların nefes alış verişi
Sen vardın,dilimde sayıkladığım adın vardı.