Vuslatına meftundur yanarken tende yürek,
Ayrılık fermanını yazmış yine şehriyar,
Zindanlardan ziyade bana bir sehpa gerek.
Ağacı yâr, urganı yâr ve hatta celladı yâr…
Bilmem ki sükûtumla kuşları mı incittim.
Neden gözleri nemli ağlamaklı bu diyar,
Güzide bir baharı yalnızlığa terk ettim.
Çiçeği yâr, gülü yâr ve hatta baharı yâr…
İntizar süzülüyor yüreğimden bu gece.
Yine düştü aşkıma ayrılığın şerhi yâr…
Gönlümün defterinde ismin var iki hece.
Yeter! kırsın kalemi bekletmesin şehriyar…
İncitmeden toprağı sessizce gitmeliyim.
Unutmalı yüreğim bu hüzünlü şehri, yâr.
Seni unutmak için yeminler etmeliyim.
Tükenmeli bir gece bu deruni ahûzar…
18.08.2010
Yusuf MescioğluKayıt Tarihi : 18.8.2010 23:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!