Şehr-i soyut Şiiri - İlknur Er 2

Bir kez solusan nefesimi
Nefesim olsan hani.

Sen; hiç tanımadığım bir şehirdin
Ve iklimin coğrafyama aykırıydı
Gözlerimle sulamıştım kurak topraklarını.

Adının her harfinde bir intihar gizlenirdi.
Her gece sırayla çıkarırdın kırık sandalyeye uzuvlarımı.
Sanki usul usul erirdi bedenim.
Sanki, her gece içimde bir iç isyan çıkarır gibiydin.
Ah şiddetli finansal dalgalarda boğulmalı şimdi gözlerin!
Bu gece avuçlarını aç
Ben yağacağım kana kana.
Her sokağında,
Dudaklarının devrime teşkil eden yansımalarını ilan edecek
Saklamaya çalıştığın gülüşlerin.
Sen, yıkılmış medeniyetlerimin
Avuçlarımın içine çizdiği son çizgiydin!
Ruhumu al şimdi, sakla ceplerinde
Bedenimi fırlatıp at dudaklarından aşağı
Nasıl olsa, boykota teslimdi kemiklerim.

Zaruri bir beyin ameliyatı kadar muhtaçtım
Yosun tutmuş gözlerinde barındırdığın
Son dakika tirajlı, sıcak haberlerinde saklanan siyasal kalp krizlerine.

Sen; beklenmeyen bir yağmurdun kılcallarımda.
Dokularıma kadar işlemiştin.
Hani kanıma bulasan ellerini
Ellerinde ölecek gibiydim.
Ah ılık ılık yak beni
Alnında nüksetmeliyim, yüksek ateşlerinde.
Tırnaklarıma kazımalısın özgürlüğün adını.
Bedenini bedenime nakletmelisin.
Çünkü biz, sosyalist bir üçgenin bulunamayan dördüncü açısı olmuştuk her zaman,
Çünkü, babamın masallarındaki gibi uzun saçlarım olmadı
Sana uzatabileceğim.

Sen sevgilim,
Hiç tanımadığım bir şehirdin
Ve ben tek bir sokağını bile ezberlemeyi becerememiştim!