Şehr-i Ramazan Şiiri - Olgun Albayrak

Asırlık sevdiğini bekleyen gözler gibi,
Penceremin önünde hasret dokuyor şehir.
Müjdeciler dürerken mağrip güneşlerini,
Karanlığı bastıran ay güzelin ardından,
Geldi yine ramazan, geldi yine ramazan.

Donanmış dört bir köşe, mahyalar teker teker;
Görüntüler efsunkâr, dudaklardaysa sihir.
Günlerce mahalleme konacak kelebekler.
Liyakatsiz ellerde hırpalanırken zaman,
Geldi yine ramazan, geldi yine ramazan.

Âşina çehrelerin kollarında tamtamlar;
Dillerinde yıllanmış manzumeler oynaşır.
Gürleyen nağmelerle kandiller bir bir yanar.
Âlicenap ellerden uzandıysa bir ihsan,
Geldi yine ramazan, geldi yine ramazan.

Bugün her yer apaydın, boyanmış sanki nura.
Bugün viranelerin ahalisi pür neş’e.
Bugün beyaz bembeyaz,karalarsa kapkara;
Bugün indi göklerden Kur’anıazimüşşan.
Geldi yine ramazan,geldi yine ramazan.