Şehr-i İstanbul Şiiri - Cemalettin Turan

Hayâller hakîkî, olur bir ânda
Duygular yükselir, aynı zamânda
Farklısın özelsin, canda cânânda
Şehdâne diyârsın, Şehr-i İstanbul.

Âsitâne sensin, kalplerde aşkın
Belîğân dediler, toprağın altın
Geliyor bilenler, hep akın akın
Şehdâne diyârsın, Şehr-i İstanbul.

Bu yakan Avrupa, karşısı Asya
Her yanın lâlezâr, gülle akasya
Şâd eder rûhları, efsûnlu deryâ
Şehdâne diyârsın, Şehr-i İstanbul.

Sultânü’-beledsin, “Yedi tepeli”
Boğaziçi gerdan, inci küpeli
Gecelerde eser, nevbahâr yeli
Şehdâne diyârsın, Şehr-i İstanbul.

Çağların şâhidi, târih kokarsın
Bir sevdâ misâli, kalbe akarsın
Feth-i memdûh ile arşa çıkarsın
Şehdâne diyârsın, Şehr-i İstanbul.

Ayasofya Câmi, eşsiz bir tapun
Kalplere açılan, huzûrlu kapın
Dünyânın incisi, şâheser yapın
Şehdâne diyârsın, Şehr-i İstanbul.
(Ne güzel diyârsın, Şehr-i İstanbul)

Âsitâne: Başkent
Şehdâne: Şehirlerin, diyârların baş incisi
Sultânü’-beled: Şehirlerin sultanı
Feth-i memdûh: Övülmüş, müjdelenmiş