Şehr-i İstanbul! Şiiri - Salih Kozan

Ey Dillere destan Şehr-i İstanbul!
Kelimelerim kifayetsiz kalır seni anlatmaya.
Sokaklarda hayalinle yürüyorum adım adım
Sultan Ahmetinde, Üsküdarında
Gezip dolaştığım günler geliyor aklıma...
Selam veriyorum, Karaca Ahmete
Geçiyorum Çamlıca tepesine,
Seyre dalıyorum seni saatlerce...

Sen aşık oldugum şehir,
Ülkemin incisisin, yüreğimin özlemi…
Ah çekiyor yüreğim, ah!
Erit beni aşkınla, al beni gönlüne.
Ey Karaca Ahmet! Sar bağrına benide...
Hasretim toprağında uyumakla son bulsun.
Susma! Anlat, ey Fatih yadigarı, tarih kokan şehir,
Eyyüb el ensariyi anlat, Fatihi anlat,
Akşemsettini, Ulubatlıyı anlat…
Gaflette uyuyanlar, öğrensin kim olduğunu,
Tanıt kendini! Tarih tekerrür etsin sende...
Duyur sesini,söyle isminin neden İslambol olduğunu...

Neden bugün hüzünlüsün, İstanbul!
Kıymetini bilemedik diye mi?
Benim anlatmaya takatim yok, ey İstanbul!
Sen bana kendini anlat!
Anlat güneşli günlerini,
Karada yürüyen gemilerini
Anlat yıldızı bol gecelerini...

Ey güzeller güzeli İstanbul!
Mesafeler kalktı aradan,
Gezip dolaşıyorum seni,
Eminönün de balık ekmek yiyorum,
Üsküdarda mola verip,
Seyre dalıyorum
Karşımda duruyor Kız kulesi,
Bir başka güzel martılarının sesi,
Ey İstanbul, aşk kokan şehir.
Ezanlar okunuyor,beş vakit minarelerinden
Müezzinlerin yanık sesleriyle...
Yayılıyor dalga dalga semalarında o ilahi ses…
Uymamak mümkün mü davetine…
Aç kollarını Ey İstanbul! Sana geliyorum.
Ben seni çok seviyorum…
Ben seni çok seviyorum…