Eyy Şehr-i İstanbul,
Eyy Aziz İstanbul bir sevgili kadar sevimli,
Düşman kadar kötüsün,
Ey Aziz İstanbul sokakların nefret caddelerin meta kokuyor,
Ey Şehr-i İstanbul Altında Milyonlarca Nefer rahat uyuyor
Üstünde üç beş kendini bilmez seni yakıyor.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta