Şehr-i Gül Şiiri - Abdulkâdir Çakıl

Bir gülün aşkıyladır bu neşveler ve keder
Bir gülün kokusuyla ki bu gönlüm âh eder.

Yanık bir gönül gibi girince gül şehrine
Sesiyle bir bülbülün ruhum kaybolur gider.

Kapısında o şehrin, güller karşılar beni
Her çehre al renklidir ve her dudak bir gül der.

Dedikleri güller ki hepsi bir aşka bedel
O dudaklarda sesler hep bir gülce rakseder.

Âh o gül tenli şehir nasıl bir histir öyle
Her insanı gül gibi bülbülüyle derbeder.

Yanık bir kalp bıraktım giderken gül şehrinden
Ve hasretimce aktım, bir gül gibiyken kader...

Bir REVÂ Şâiri