Sehr-i Dus Şiiri - Yılmaz Sevket Arslan

Tenim usurdu,usurdum..

Toprak patikalaradan kayardi duslerim

Heyelanlar ardi sira dusler getirirdi

Dus sehirlerinin yamaclarina

Cocuklar uyanirdi duslerinden

Mevsim sonbahardi

Ilik yagmurlar toprak kokusu ile dans ederdi

Benim ise duslerim asili kalirdi odun sobasina

Bir sizi dusuyor sol yanima

Benim yazim olmadin, kisimda olmayacaksin

Sen atessin, her dusundugumde seni yanar duslerim

Yoruldum...Cirpinirken kulaclarim tukendi, boguluyorum

Sahipsiz bir kordugumdur her dus

Cozulemeyen bir bilmecedir her bakis

Yinede havada ayrilik ruzgarlari

Faili mechul bir ayrilik sardi her yani

Ve cumle cumle oluyorum

Yanlizlik huzunle ikizdir bu sehr-i duste..

Her gecenin zulasina sabah inerken sehr-i duste

Tekil bir mutluluk bahşediliyor

Borc alinmis bir tebessum dokunuyor simama..

Adimi caldilar ..

Donussuz bir bilet koy sol cebime...

Isyan kizili ozgurluk mavisi

Huzun sarisi hayaller

Acmayan tomurcuk umudu

Gunese yuzunu donup olen,

Butun berfinler

Butun hayaller

Butun yarinlar

Bu sehr-i duste olume terk edildi...