Şehnaz Longa,
Az önce sevdiğim bir arkadaşım, ‘Şehnaz Longa’yı paylaşmış sayfasında.
Udla seslendirmiş üstat.
Bu gün bir yiğit delikanlılardan bahsetmiştim.
Ve bir de yine ‘özlem’den bahseden dizeler.
Bu gün yazmayayım dedim, paylaşmayayım da, bir şey.
Ama olmuyor işte, bir yerden bir uyarı, zaten küllenmeye başlamış, üzerini örtmek için elimden geleni yapmaya çalıştığım…
Evet, ‘Şehnaz Longa’yı dinledim…
İyi ki dinledim.
Hani “Özlemek”ten bahseden dizeler var ya, işte o dizelerdeki “sesi” duymaya çalıştım, aslında “hiç duymadığım”,
O ‘Şehnaz Longa’da.
Çok eskilerden gelen bir esinti gibi ruhuma ulaştı sanki,
'Ruhumun Parçası' sanki bana geri dönmüş gibi.
Sabah o yitirilen nefeslere olan borcumuzu düşünürken,
‘Longa’nın ritmi,
neden bana şimdiki bir “nefes arkadaşım” yoksunluğunu hissettirir ki!
Hüzün girdabına sokarken insanı “Özlemek”,
‘Longa’nın yaydığı yaşam heyecanıyla nasıl örtüşebilir ki!
Keşkelerim yok saymaya çalışırken, bir Longa’nın yaptığına bakar mısınız;
“Bir ses”,
“Bir nefes”
özlemimi önüme koyuveren.
Neyse, ne demeliyim ki bundan başka;
“Bu da geçer, Ya Hû!”
2019
Kayıt Tarihi : 29.11.2020 00:08:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!