Şehnâz Şiiri - Serhat Ertaş

Dalından sökülmüş, sökülmüş reyhan,
Sanki sen kokuyor, sanki sen Şehnâz.
Her yanım takılmış, takılmış mey, han,
Sanki sen takıyor, sanki sen Şehnâz.

Her làhzamda hasret, hasret yapar naz,
Gelmez oldu vuslat, kan kustum Şehnâz.

Gülüşün bir şiir, gülüşün sanat,
Hançerle, mavzerle böğrümü kanat!
Kalbime Dicle’ye, Fırat’a inat;
Sanki sen akıyor, sanki sen Şehnâz.

Hangi çılgın demiş? Sensiz yaram az!
Ben bâhtiyarlığa bin küstüm Şehnâz.

Gel alıver artık sevdâmı kàle,
Kayan yıldız şahit, düştüğüm hâle,
Yüreğim bir mumdur, gözün meşâle;
Sanki sen yakıyor, sanki sen Şehnâz.

Sanma ki hevestir, suskunsam biraz,
Kalbini ansızın yan kestim Şehnâz.

Gönül bağlarıma gönlün eseli;
Eller azaptadır, eller tasalı,
Yüreğime doğru ceylan misali;
Sanki sen sekiyor, sanki sen Şehnâz.

Yamacın nevbahar, gurbetin ayaz,
Yüreğime taş değil, sen bastım Şehnaz!

(Şiirden Adam)