Şehla Şiiri - Orhan Yamak

         ŞEHLA
Adın yalaz, ateş, ışık, alev
Sarmıştı  ruhumu bahar gözlerin
Gözlerime değil yüreğime bakardı
Sanki yer altında  ulu bir nehir
Gizli gizli  şu virane, gönlüme akardı
Bahar olurdu yeşilin de  gözlerin.

Merhametine ne oldu şehlaa
Niye sustu, her yer ıpıssısız 
Sarıp sarmalayan kadife sesin
Seher vakitlerinde haydi diyen
Huzura çağıran nur dolu nefesin
Şimdi seher vakitleri bile hüzün
Ramazan sensiz buruk yalnız
Yorgun ve donuk.

Ne ki bu gidişin, niye bu sitem
Hatıran her yerde, her yerde izler
Sanma unutulur verilen sözler
Kalabalıklar içinde, mahşeri yalnızlık
Baktığı her yerde seni arar
Mahşer de bile yolunu gözler...
                        O. YAMAK