Şehla Şiiri - İbrahim Ay

yabanıl, nemli ve renkli
ölü sevdasını astığı gözleri

tüner gözlerine akşamın hüznü
bir camın ardında beklerken birini

sıvası dökük yüzünün matemi
is olup kaplamış özlemini

saçlarında ağarttığı hasret rüzgarı
sallayıp duruyor ruhunu geceleri

l/imansız bir gidişti yüreğine dokunan
yüreği terkedilmiş bir kent sessiziği

ağzında pranga, dilinde tutuklu sözler
yanında kalabalık bir yalnızlık ormanı

ulur sessizliği kulağında her gece
avazı çıkıncaya kadar gelmeyen biri

yabanıl, renkli ve şehla
ölü sevdasını astığı gözleri..