Sehiv Şiiri - Maruf Özülkü

Gövde, kökü ezdi fakr-i vefadan
Ağaç rüzgar dövdü, ben ne edeyim
Yorumlar döküldü herbir kafadan
Karga, dala sövdü, ben ne edeyim?

Hele saflar dalsın hayal cengine
Vakıf olamadan işin rengine
Neden güzel varmaz kendi dengine?
Kuzu, kurdu övdü, ben ne edeyim?

Aynıdır hikaye; hep aynı kalem
Satırlarda vardır dert, keder, elem
Kıymetten düşmesin eski meselem
İt, çobanı kovdu, ben ne edeyim?

Yalan malzemesi yirmi dokuz harf
Buyur kalem kağıt, bir tane de zarf
Her mevzu hoyratça olunur ya sarf
Tavuk tilki sevdi, ben ne edeyim?

Arif anlamaz mı sandın oyunu?
Bilir şu feleğin çarpık huyunu
Hastalıktı, dertti; ölçtü boyunu
Dünya, bir sehivdi, ben ne edeyim?