Şehitlik Şiiri - Ahmet İrfan Celep

Toprağın altında kahramanlar, kimlikleri müphem
Yere basarken tüylerim ürperir, yüzüme vurur mâtem
Akılalmaz, münferit hedefle yapılan bu fedakarlık
Bıraktı arkasında gururlu, göz yaşlarını silen anneler
Şimdi sorarım kendime:
Bin canım olsa binide feda mıdır bu vatana?
Elbet! Elbet kanım kırmızının en canlı noktasına vurduğu vakit
Hayatım, gözyaşlarıyla şehit kanının karıştığı bu topraklara
Feda olsun! Feda olsun! şahidimdir akbabalar
Şehit kanı mürekkep, kurşunlar kalem olsun
Gökyüzüne yazılsın “Bu vatan ölmez” yaraları kalır ihmalkâr
Bu cesaret, bu gözüpeklik ibret olsun
Tarih denilen tamahkâr tüccara
Şehitler aşina, geçmişimizi bilmediğimiz bizlerden dua almaya
Ediyorum, üzerimize gölge bırakan bu makâm için gıptaya iltica
Şayet ne yapardım bilmem onları anmak için saygı duruşu olmasa
Deniz ölüm bense denizin üstünde bir martı Çanakkale Boğazında
Takvim boş bir kağıt parçası, gündüzü bitiren ay manidar
Benimle gelen berceste berceste süzülür, denize yansıyan ayın manzarasını tadar
Ve bu sakin, huzur verici manzaranın karşısında ancak riyakârlar rehavet kapar
Vatan bir nar, bizse taneleri
Hepimiz ölmediğimiz vakit, ulaşamaz keferenin şeri
Bir devrin başı, bu şiirin bitişi
"Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak" tabii.