Şehitlerin Tepesi Şiiri - Bahattin Karagöz

Burası başlarken yurt savunması
Dağca duran yiğitlerin tepesi.
Burası öteye kalıp yunması
Arşa uçan şehitlerin tepesi.

Kızıl kıyametti, şimşekler çaktı
Maksat ne kâm almak, ne yaşamaktı
Burada bir devir kapanacaktı
Olamazdı ağıtların tepesi...

Göz gözeydi iki siper arası
Kurşunlarda bile kurşun yarası
Haçlı dayatması, Sevr paçavrası
Yırttığımız kağıtların tepesi...

Burada direniş kök saldı, tuttu
Burada ejderi bir asa yuttu!
Her Mehmetçik sanki birer Taluttu;
Şükür, değil Tağutların tepesi...

Burası dünyanın dar olduğuna,
Burası Tamunun var olduğuna,
Burası Allahın yar olduğuna
Çıplak gözle şahitlerin tepesi...

Hey yolcu, dostunu sen de uğrat, an!
Cennet bulsun ona yolu uğratan!
Kendine dön, titre diyor buradan
Peygamberce öğütlerin tepesi...

Şimdi gömgök söğütlerin tepesi,
Sanki oldu yiğitlerin tepesi...
Ey tutulan ahitlerin tepesi!
Şehitlere şahitlerin tepesi!

Eteğinde tarlam, gülistan bağım,
Göğünde ay yıldız, şanlı bayrağım,
Ben seni hep andım ve anacağım:
Selam sana şehitlerin tepesi,
Lâyık olmayanı yere tepesi! ...