Şehitlerin Emaneti Şiiri - Muhittin Laçin

Şehirlerimden emanet ufkumda şanlı bayrağım
Sırdaşım evim yuvam kader ortağım
Gözyaşlarımı ektiğim helal döktüğüm
Al duvağımla süsledim canım ruhunla besledim
Göz nurum alın terimle temeline gül diktiğim
Ben başka yar sevmedim haaaa Anadolu tek sevdiğim

Bey dağında biten lale Ağrı da kardan kaleyim
Obam ocağı Toroslar sönmeyen ateşim ben
Ata yurdum Türkistan a Halep’ten Kerkük e ben
Bakü Taşkent Üsküp kırım Tek taşım baştanbaşa ben
Altaylardan kopup gelen töreyim toyum ben
Aras gibi akar kanım fırat gibi öfkeliyim

İstanbul aşkım sevgilim Bursa’da ipek mendilim
Kara deniz gibi hırçın Çoruh gibi deliyim ben
Kızıl ırmak gibi asil Tunca da hüzünlü akan
Akıncıyım Rumeli'nde Edirne'nin seliyim ben
İzmir’de Hasan Tahsin’im Erzurum da nine hatun
Maraş’ta ki sütçü imam Antep şahin beyiyim

Aç da gör yanıktır bağrım Kabuk bağlamış yaram var
nice yiğitler düştü koynuma acıların ilkleriyim
Kök salmış medeniyetler tarih perçinli yüreğim
Altın harflerle yazılmış Tarifsiz bir efsaneyim
vatan için kanım kaynar ondandır heyecanım gardaş
Asil bir kan taşırım haaaa sanma ki bir serseriyim

Binlerle yüz binler beş yüz binlerle
Gök kubbenin altındaydık o gün tekbirlerle
ömer halis demirlerle yüreği tunçtan erlerle
Cephede kükreyen aslan meydanlarda deli taydık
Ecel arkadaşımızdı ölümle biz akrabaydık
Tek yumruk tek yürektik haaaa türküm ezelden öyleyim

Şair Muhittin Laçin. ( misali )y.t. aralık 2016