Yirmi yaşındaydı henüz asker..
Sakalları bile fazla çıkmamıştı.
Demir gibi bileği, yufka gibi yüreği vardı..
Saklamazdı gözyaşlarını kimseden
Çok ölüm gördü çatışmalarda, çok gözyaşı döktü..
Her ölüm bir yıl ekledi ömrüne
Her kayıp parça parça bir şeyler götürdü benliğinden sinsice..
Gün geçtikçe eve dönmek için şafak yaklaşsa da
Biliyordu askere gelirken ki ‘yirmi yaşında ki’ delikanlı olmadığını
Ve biliyordu döndüğünde hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını..
Dönemedi asker!
Pusuya düşürmüştü hainler,
arkadaşları gibi o da can verdi bu kez....
Üzülmedi ölürken asker,
Çünkü arkada kalan o olmayacaktı bu kez!
Ve hiç göz yaşı dökmedi gözlerini kaparken
Yine de ağzını açıp konuşmaya çalıştı
İşte son sözler dudaklarından dökülen;
‘Vatan sağolsun..! ! ’
[İstanbul, 2010]
Melike TemurKayıt Tarihi : 8.9.2010 16:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!