Şehitleri Anmak Şiiri - Gürsoy Solmaz

Kimisi bir destan, kimisi dua
Kiminin elinde kınalar vardı...
Kimisi düşmeden derin uykuya,
Kanlı yaraları eliyle sardı...

Anası, bacısı, yavuklusuyla,
Bir özlem gidermek, görmek isteyen
Kimi şehit oldu; son arzusuyla
Kimisi rüyada ölümü sezen...

Nicesi Allahın şehit katına,
Çıkarak ebedi rahmet buldular.
Kimisi erk oldu; göğün çatına,
Kimisi ad oldu, destan oldular...

Kimi siper kazdı; mezarı gibi
Kiminin en meçhul kahramanlığı...
Çoğunda şehitlik inanç terkibi,
Çoğunun destandır; pek yamanlığı

Anlatmak imkansız, zaman da yetmez,
Rahmetle anmaktır; o anış yeter.
Şehit yazılmayı asla gözetmez,
Şehit anılmayı daha çok ister...