Şehitler Sahnede Şiiri - Sezayi Tuğla

ŞEHİTLER SAHNEDE
Ben; şehit Erol Olçak,
Abdullah’ım yanımda.
Vurdu beni bir alçak,
Güller açar kanımda.

Mehmet ve Ahmet Oruç,
”İkizler” derler bize.
Şehitlik oldu sonuç,
Cennete aldık vize.

Adım Canbaz Mustafa
Çengelköy’de vurdular.
İtler gelmez insafa,
Yol vermedim, durdular.

İlhan Varank, bir âlim,
Branşım; Bilgisayar.
Gözü dönmüş o zalim,
Göğsüme silah dayar.

Demet Sezen; Gölbaşı,
Özel Harekât’tayım,
Annem döksün gözyaşı,
Yas tutsun amcam-dayım.

Ben Yunus Emre Ezer,
Saraçhane Meydanı.
Burda ölüm kol gezer,
Sular şehitler kanı.

Sevda Güngör; polisim,
Görevim Gölbaşı’nda,
Burdaki her bir isim,
Hepsi fidan yaşında.

Öğrenci; Uhud Işık,
Yardım ettim gaziye.
Ecel sanki yapışık,
Veda ettim maziye.

Gülşah Güler, ölecek,
Şehitlik beratım var.
Cennete götürecek
Kanatlı bir atım var.

Ben polis Zeynep Sağır,
Yüklendik bu davayı,
Memleket yükü ağır,
Gün on beş, Temmuz ayı.

Özel Harekat’çıyım,
Cennet Yiğit’tir adım.
Burda başladı kıyım,
Cennete attım adım.

Ömer Halisdemir’im,
Darbeye karşı durdum.
Kalleş, sözde amirim
Semih Terzi’yi vurdum.

Şehidiz yurt bağrında,
Tek bayrak, tek vatanız.
Millet-devlet uğrunda,
Bu toprakta yatanız.

Sezayi TUĞLA (16 Mart 2018)

(Not: Grup son kıtayı koro halinde birlikte söyleyecek.)