Şehitler Ölmez Ki... Şiiri - Sedef Ünal

Dün rastladım bir anda ona
Uzaktan geliyordu ağır ağır yanıma
Öyle alımlıydı ki yüzü
Bir dolunay gibi parlak
Gözlerim almadı böyle bir güzelliği rabbim.
Gözleri bir bal köpüğü gibi tatlı
Saçları bir Akdeniz gecesi
Gülüşü bir çocuğunki kadar masum ve saf
Akşamın kızıllığı dudağında toplu
Gülümsüyordu kar gibi beyaz dişleriyle
Gel dedi bana
Yüreğim dayanmadı bekleyişine
Gelmeye karar verdim meleklerden izin alarak
Ben dedim
Şehitler ölmez bilirdim
Ben ölmedim ki bebeğim dedi
Bir ayçiçeği gibi boynunu büktü
Ellerini uzatarak gel dedi
Büyük bir aşkla gözlerimiz kucaklaştı
Ellerimiz kavuşmanın sevincini yaşıyordu
Usulca dudağını uzattı
Tatlı hünnap yemişi sunar gibi
Uçsuz bucaksız masmavi denizde
Orsa alabanda pupa yelken acılan bir gemi miydik rabbim
Yoksa deliren bir deniz dalgasına mı tutulduk
Hayır hiç birisi değil
Burası cennet ırmakları olmalı..
Ben yaşıyor muyum
Yoksa bende mi öldüm....

8/7-2003