Şehitler Ölmez Şiiri - Kamil Tunç

Kimi zaman namusu gördü...
Kimi zaman evdeki anasının can güvenliği
Yeri geldi kurşun deydi, kör oldu gözü
Ama ayakta kaldı özü;
Yıkılmadı, canını göze aldığı benliği…

Görev bilmedi askerliği
Vatan borcu diye kazındı aklına…
Er olmanın şerefini büyüklük bildi
İstemedi büyüğünün elindeki liderliği
Ölüyorum demez Türk askeri vurulduğunda
Yeni bir zafer bildi şehitliği…

Bir karış toprak uğruna bile atalarımız
Canını verdi zamanında hatırladıklarımız…
Biz unutmayız onları bu ülkede yaşarken;
Onlar sayesinde elimizde,
Kana bulanan topraklarımız
Hatırlamakta yetmez onları;
Asla unutamadıklarımız…

Şehitler ölmez…
Biz böyle bildik, böyle yaşadık
Eminim ki atalarımızda böyleydi
Biz onları bu nidalarla hatırladık...
Çanakkale’yi, Anadolu’yu, Ege’yi
Asla ölmeyi düşünmediğimiz için kazandık.

Şehitlerim, şehit olmaya gidip de gazi olanlarım;
Ya da şehit olmaya gidip de ayakta kalanlarım;
Ya da şehit olmaya giden Türk askerleri...
Atalarım gözünüz arkanızda kalmasın.
Türk genci atasının, abisinin, sizlerin yolunda
Allah bu yoldan bizleri ayırmasın
Vaktimiz gelince şehit olmak için,
Yolunuzdan dönersek...
Bu topraklarda yürümek nasip olmasın