Şehitler Ölmez Şiiri - Avni Bozkaya

“Vatana fedadır bu canım, mahsun olmayın,
Ben ölürsem sakın ha; arkamdan ağlamayın! ”

Hakka teslim anıdır ki vakit oldu tamam,
Vurulur lakin dilinden yükselir son kelam.

Mübarek analar aslan parçası doğurur,
Gözyaşı akmaz; etrafa metanet savurur.

Eşi haykırır; “Zamanı değil ağlamanın,
Evlatlarım nöbetini devralın babanın! ”

Evladı bayrağı sallar başı dik en önde,
“Babacığım rahat uyu, davan kalmaz yerde.”

'Şehitler ölmez, Vatan bölünmez! ” Nidasıyla,
Naşı taşınır “Allah’ u Ekber! ” Sedasıyla.

Şehitler yıkanmaz, kefenidir elbisesi,
Meleklerdir; Onun başının en son bekçisi.

Kuran da meth eylemiştir onları Rabbimiz,
Temenna eyleyip daima saygı gösteriniz.

“Demeyin Allah için ölenlere; ölüler,
Onlar asla ölü değildir, her an diriler.”

Toprak çürütür tevdi edilen her bedeni,
Şehitlerin ise asla sararmaz kefeni.

Fare, yılan, çıyan vücuduna yaklaşamaz,
Bedenden daima kan damlar asla kurumaz.

Ölenlerin amel defteri kapanır bir bir,
Şehitlerin açık; mahşere dek alır ecir.

Gösterir iki parmağını Yüce Peygamber,
Cennette daim oluruz; ikimiz beraber.

Uzun söze ne hacet, Akif’e verin kulak,
Yüce Peygamberdir gidilecek en son durak.

“Ey şehit oğlu şehit isteme benden makber,
Sana aguşunu açmış duruyor peygamber.”

(Bu şiir Alim YILMAZ Komutanımıza ve bütün şehitlere armağandır.)
23.04.2006