Tükenmiyor insanın güç için ısrarı, Alfabedeki harfler buna yetmiyor, çoktan geçmiş sosyal devrimler çağı, nedense hala ihtilaller bitmiyor, ülkeler ileri demokrasi peşindeler ya, sınırsız insan hakları, güçlüye ya, işte böyle bir zamanda, 15 Temmuz 2016, İstanbul’da.
Şehirler sultanı İstanbul, Türbeler, camiler diyarı, insanlıkmirası, adı belli, sanı belli, bilinir her yeri, İstanbul biraz Yahudi, biraz Hristiyan, Ama yüzde doksan dokuz Müslüman, Fatihin, Mustafa Kemalin İstanbul’u “Geldikleri gibi giderler”
Yangınlar yaşamış İstanbul, Zelzeleler, su baskınları, çöp dağları, daha daha nelerde neler, Bu akşam bir başka sessizlik İstanbul’da, İstanbul’u İstanbul yapan sosyal devrimler çağında, Bir nefer Allah yolunda, İstanbul sessiz, İstanbul hüzünlü, Şeytan işbaşında...
Saat 22 sularında, İstanbul sessiz, ama her şeyin farkında, bir kısım satılmış ve kandırılmış hainler köprüde ve uçaklar İstanbul semalarında, ellerindeki tüfek İstanbul’un, tank İstanbul’un, üstüne yürüyor milletimin, nedenini sorgulamadan, ateş ediyor melun...
İstanbul üzgün, gözü yaşlı ihtiyar, görmeseydi keşke bu kahpe savaşı, Ölmeseydi Cemal abiler, olmasaydı bahtiyar, zaman geçiyor derken, TRT binasını teslim alıyor hainler, darbe bildirisini okutuyorlar spikere, İstanbul bir şey yapmalı, İstanbul ayağa kalkmalı...
Birileri sarılıyor yağlara makarnalara, ülkem elden giderken, Gecenin kenarından gün sıyrılmaya çalışırken, Meydanlara indi “Allah var, gam yok”, diyen başkomutan, teslim olmak yok, kefareti ödedi Menderesler, Özallar, bu sefer başka bir sabaha açılacaktı perde, Sahnede “ Allah var, gam yok,” diyen başkomutan, İstanbul onu yalnız bırakır mıydı? Bırakmadı...
Şehirler, kadim şehirler unutmaz, İstanbul da unutmadı, düştü ardın a Hak sevdalısı yiğidin, Allah var, gam olur muydu, İstanbul yerinde durur muydu, hemen etti davete icabet, gerdi göğsünü kurşuna, tanka, ölümmüş, hoş gelmiş, şehitlik yolunda ölmek bir başka, İstanbul’un arkasında nice ölümsüz yürüdü Hakka!
Bir zafer kazanmıştı İstanbul, bedeli ağır mı ağır, ederi dünya barışı, ahret sevdası, Türkiye’mi inletti minarelerin salası, İstanbul Türkiye, İstanbul mutlu, Şeytanlar üzgün, şeytanlar sinirli, şeytanlar be planı peşinde, şeytanlar hasta, Üst akıl yasta…
Şehitler köprüsü adını aldı, Türklerde ad verilmez alınır, 16 Temmuz sonrası bir başka sabaha uyandı, bir başka doğdu güneş İstanbul semalarından, İstanbul mağrur olmamak için çabalıyor. Allah var, gam yok. Halkın üzerine ateş açan öz öz değil, Hakkın gözüyle bakmayan göz göz değil, Şehitler köprüsü “Türk” bu sade bir söz değil…
Atakum -2016
Kayıt Tarihi : 6.8.2018 22:03:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ülkemin kaosa sürüklenmek istendiği o akşamki duygular...
![Mehmet Arslan 3](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/08/06/sehitler-koprusu-sade-bir-soz-degil.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!