Şehitler İçin Şiiri - Abdulkadir Karaman

Kan durmaz, anlaşılmaz bu ne hain bir pusu
Acıyı yok etmiyor hamasice nutuklar
Hak, adalet yoksulu; kan içen bu kâbusu,
Önleyecek önlemez basireti tutuklar.

Her gün; bir yiğit şehit, her gün bir ocak söner
Bilen yok bitmez acı ne gün sevince döner.

Hainlerle gafiller ihanette birleşmiş
Düş bileyen düşmanlar kan döktükçe gürleşmiş
Basiret sıskaları nankörleşmiş, körleşmiş
İdarenin başında, insafları batıklar.

Bu ne anlayış, millet gelecekten şüphede
Yiğitler vicdansızca ölürlerken cephede.

Bu milletin bahtı mı, içeriden vurulmak?
Ne kin, ne nefret bilmez, sakinleşmek, durulmak
Vurdumduymaz beylerin zevki tahta kurulmak
Yemekler gözyaşıyla, bitmez acı katıklar.

Ne versen gözü açlar obur gibi doymuyor
Cızlı feryatlar, kimse istimdadı duymuyor.

Haince tuzak kurup öldürmek tek işleri
Ağızları kan kokar, zehirlidir dişleri
Ortalarda kalacak pis pis kokan leşleri
Çöplük sineği gibi, çöplüklere atıklar.

Parsellenmiş vicdansız gaddarlarca yeryüzü
Dertleri yasaklamak mazlumlara gündüzü…
Görmekte; haklı-haksız, kim şaşmaz, adil gözü
Sevgi yoksa merhamet yamanamaz yırtıklar.

Bu vatanı bölmeye karar veren hainler
Türk milleti bir kaşık su da boğar bilsinler…