Şehit ve Hicrân Şiiri - Ercan Kurban

Yiğitler can verir, bu vatan için.
Hainler pusuda sinsice bekler.
Elbet bir gün çıkar, meşum gerçekler.
"Kim yiğit, kim kalleş" gelin siz seçin.

Garibin âhları semaya yürür.
Sızlayan yürekler, arzı titretir.
Nice koç yiğidi, birden kükretir.
Şüheda ağıdı, kalpleri bürür.

Zalim hep sinsice fırsatı kollar.
Hicrânla ağlayan analar olur.
Nedense kurşunlar garibi bulur.
Kalleş tuzaklarla cehennem yollar...

Bir hain kurşunla vurulur yiğit.
Kandan medet umar, zalim hoyratlar.
Sırıtır sinsice hınzır suratlar.
Sular toprağını, kanıyla şehit!

Yezitçe tavrıyla ölüm kusturur.
Şeytanca plânıyla saltanat süren,
Hükümran olmayı ölümde gören.
Dikta rejimiyle halkı susturur.

Bir bir devriliyor, nice fidanlar.
"Çözüm" diyenlerin dilinde ölüm.
Niçin kapatıldı o meçhul bölüm?
Şimdi nerdesiniz, süfli nadânlar?

İnandı saf millet yalanınıza...
"Söz milletin" deyip oylar üttünüz.
Dost gibi görünüp kinler güttünüz.
Halk, hayretle bakar talanınıza...

Saraylar kurdunuz, birçok odalı.
Kadim bir milleti ettiniz köle.
Nasıl bir hırs imiş sizdeki öyle?
Adavet eksenli, haset edalı.

Sırtından hançeri yedi milletim!
Vatan evlatları bir bir düşüyor.
Zalimin zulmüyle vatan üşüyor
Yapılan, "hainlik" dedi milletim.

Nedir bu rezalet, nedir bu hiddet?
Şehit namazını, şölen bilen var.
Matem mekânında, kıs kıs gülen var,
Dönen dümenleri, görüyor millet.

Sizden kurtulacak bir gün milletim...
Sanmayın bu devran hep böyle sürer.
Hak defterinizi nihayet dürer.
Yanan canlarına, üzgün milletim…
Ercan Kurban
25.08.2015/İstanbul