Sanmayın ki bu canlar,
Kara toprak oldu.
Gece, gündü demeden,
Vatana feda oldu.
Kimi gençti, kimi evli,
Kimi bilmezdi derdi kederi.
Kalpleri çarpınca vatan aşkıyla,
Yol oldu koca dağlar.
On, yüz, bin değil ki düşman,
Gören korkardı, olurdu pişman.
Bir Allah aşkı, bir umut,
Evini, aileni, her şeyi unut.
Şehitler bu güzel toprakta,
Tek bir düşmanı bile bırakmadı ayakta.
Bütün halk bu şehitler anıtında,
Dualar sel, ağıtlar fırtına.
Sanmayın ki kayboldular kara toprakta,
Her yer şehit, her yer nurlu,
Herkes yaşayamaz bu onuru.
(Ekim 2004)
Mustafa Oğuz 2Kayıt Tarihi : 8.9.2005 10:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!