Dört buçuk ay olmuştu askere gideli..Vatani görevini Şırnak'ta yapacaktı. Arkasında bırakmıştı hamile eşini, Seviyorlardı birbirlerini çılgınlar gibi.. Daha ne kadar olmuştu evleneli. Dönecekti bir gün sevgili eşine ve yeni doğmuş kızına kavuşacaktı. Hayalleriydi bunlar. Elbet bir gün gerçek olacaktı. Bilebilirmiydi şehit olacağını, bilebilirmiydi bir daha eşini, süt kokulu yavrusunu göğsüne bastıramayacağını. Bilemedi şehit Sedat Tanburucu. Hiç bilemedi. Yüreğinde Vatan sevgisi, ölmek ise onun için bir şerefti.
Lanet teröristlerin arasında Vatanı için mücadele veriyordu. Bir sürü Mehmetçik gibi, Vatanımıza ve Bayrağımıza sahip çıkıyordu. Helal seni doğuran anaya şehidim. Tüm şehitlerimi doğuran anaya helal olsun.
On bir teröristi öldürerek Türk kanının güçlülüğünü, Türk yenilmezliğini, Bayrağımız atında bütünlüğümüzü, tüm Mehmetçikler gibi göstermisti Şehit Sedat tanburucu Türk Milletine. Bizler evimizde rahat otururken, sizler mücadele veriyor hain, kahpe kurşunlara hedef oluyorsunuz. Bu vatan için feda, kanımız diyor şehitlik mertebesine hak kazanıyorsunuz. Şehitler ölmezdi hiçbirzaman. Bu mertebeyi, yürekten diliyordunuz.
Askere gitmeden önce kızın olacağını biliyordun. Kimbilir nasıl sevinçliydin.
İsmini bile hazırlamış Elif Gülse olsun demiştin. Gülse dünyaya geldi ama, babasının yüzünü göremedi. Hiçbirzaman da görmeyecek. Baba sevgisini, baba kokusunu duyamıyacak.. Arkanda dul bir eş ve yetim bir kız çocuğu bıraktırdılar. Vatanımızı bölmeye uğraşanlar can verdiklerinde nereye gidecekler sanıyorlar. Daha şimdiden Türk Milleti olarak lanetliyoruz onları.
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
