İsmiyle hitap etmedim hiç… Can’dı bedenimde… Hep özlenen canandım, ben de bilirdim az kalmıştı vuslata. Ne umutlarımız vardı hayallerimiz yarına dair. Hain bir pusuda şehit oldu düşlerimiz. Verdiğin son nefes ciğerime saplandı. Her zamankinden erken geldi hazan, sardı üşümüşlüğüm yorgun bedenimi.
Bir anne hatırlıyorum feryatlar içinde elbiselerine sarılmış. Gözlerin gibi yeşil pantolonun, ceketin öyle mahzun, sen yoksun. Kokluyor, kokluyor anne yüreği var gücüyle haykırıyor. Oğlum, oğlum… Bense susuyorum, içimden geçen sözler ağzımı yakarken kokunu duyuyorum uzaktan, annenin elinden almak istiyorum son giydiğin kıyafetlerini. Ben de sarmak istiyorum, yapamıyorum.
Üşüdüm…
Yıkıldım…
Düştüm yalnızlıklara…
Eğer kral olsaydım.! Çiğneyerek tahtımı
Memleketin halkını dizlerine sererdim.
O kuvvetli hükmümle bütün tacı tahtımı
Bir tek bakışın için sana feda ederdim.
Eğer Allah olsaydım.! O heybetli, o derin
Devamını Oku
Memleketin halkını dizlerine sererdim.
O kuvvetli hükmümle bütün tacı tahtımı
Bir tek bakışın için sana feda ederdim.
Eğer Allah olsaydım.! O heybetli, o derin
