Uzanmış, boylu boyunca yatıyor...
harman yeri ortasında bir yiğit,
Siyah perçemleri,düşmüş alnına...
Gözlerinde oğul tutmuş sinekler...
Kalk oğul,kalk!
Yatma zamanı değil,
Silkele üstünden,tozu toprağı..
Bak okul yolunu otlar bürümüş,..
Çocuklar kapıda bekliyor seni...
Kalk oğul, şimdi çalışma zamanı,
Kov sinekleri,sil yüzünden kanı,
Yıllar yılı bu köy bekledi seni,
Böyle bırakıp gitmek, sana yakışmaz...
Kalk yiğidim, kalk Mehmet'im,
gitmeden köyüne bak!
Gelecek...ancak,seninle aydınlık olacak...
Sen,vurulursan tükenir mi MEHMET'ler!
Seni vuran eller elbette kırılacak...
Kalem tutan ellerin,topraklarla dolacak...
Sevgiye hasret,çocuklarını,şimdi kim okşayacak!
Sen kucaklarken toprağı,
gölgesinde bir selvinin,
Öğretmensiz çocukların,nasıl teselli bulacak...
Fatma Müjgan /1993 Urla
..
Fatma MüjganKayıt Tarihi : 11.6.2007 22:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Terör nice ocaklar söndürdü,nice fidanları kırdı,Bu şiirimi,meslek aşkı ile yanıp tutuşan kentli bir genç öğretmenin,taze bilgilerini valizine koyup,gittiği,köye varır varmaz vurulması üzerine yazdım.
kaleminiz daim ve aydınlık olsun tebrikler.ilk puan benden.
saygılar ve selamlar....
gitmeden köyüne bak!
Gelecek...ancak,seninle aydınlık olacak...
Sen,vurulursan tükenir mi MEHMET'ler!
Seni vuran eller elbette kırılacak...
mekanı cennet olsun..
duyarlı yüreğe selam olsun
saygımla
TÜM YORUMLAR (4)