Şehit oğlunun söyledikleri

Sıkılıyor
Annemin ceyizlik ütüsü
Babamın hasat kokan
kıyafetleri için...
Ütülenmiyor
Hiçbirisi!..

Babamdan kalanlar
Sandık vatandaşı
Yıllardır kırışmıyor
Annemin elleri kırıştı ne yazık,
ütümüz de yaşlanmış.

Babamın kıyafetleri
cezasını çekiyor
sandık köşesinde
derse hazırlıksız bir öğrenci gibi.

Bekliyorum...
iki yıla,
üç yıla ...
belki de ne zamansa...
boyum babam kadar olsa.
Giysem kıyafetlerini
Kendimi yerdenyere atsam,
sürünsem yollarda,
belki biraz kırış katsam
belki biraz kirlendirsem
sevindirsem annemin ellerini,
sevindirsem ütümüzü...

...Annemi öyle görmedim hiç
Babamı getirirken
Sıkmıştı ellerini...
Görmeseler insanlar
yumruklardı babamı:
“bu iki öksüze, kim bakacak peki?!”

...Sonralar
Yüzüme bakıp,
Saçlarımı okşadı
ve...
“şehitler ölmez” dedi...

Yaz gelirgelmez
annem yorgan-döşek
yapıyor bahçede.
Gözünde sevgi,
kolunda nefret.
Çarpıyor
Kalbinin çarpıntısını,
Çarpıyor babamın yokluğunu.

...Babamın izini,
dizini dövüyor annem.
Sonra birşeyler düşünerek
Baka kalıyor annem...