Şehit Mehmed'ime Şiiri - Hasan Özçelik 2

"En büyük Asker bizim Asker" diyerek,
Hizmet için vatana uçtu Mehmed’im.
Vatan borcunu namus borcu bilerek,
En kutsal görevi seçti Mehmed’im.

Bu kutsal görevinde Hakkari vardı,
Vatan aşkı sımsıcak içini sardı,
Allah’a şehit olayım diye yalvardı,
Şimdiden yolunu seçti Mehmed’im.

“Bismillah” diyerek ilk nöbete çıktı,
Üstünde bir an şimşekler çaktı,
Bir kartal gibi süzerek, etrafa baktı,
Yıktı bendini taştı Mehmed’im.

Bir anda irkildi mermi sesine,
Alma dur dedi soluyan nefesine,
Adres sormadı kurşun girdi ensesine,
Bir dağ gibi yere düştü Mehmed’im.

Son bir gayretle “Allah-u Ekber” diyerek
Vatan için şaha kalktı, son kez bu yürek,
Bir “Bedir Aslanı” misali kükreyerek,
Düşmana mermiler saçtı Mehmed’im.

Bir çınar gibi durdu, ayakta devrildi,
Cevşeni, Künyesi yere serildi,
Kulağına gaipten sâla verildi,
Şahadet şerbetini içti Mehmed’im.

Giydirmediler melekler kaput bezini,
Bir anda ilahi bir nur kapladı gözünü,
Vatan için öldüm diyerek yumdu gözünü,
Bayraktan kefenini biçti Mehmed’im.

“Şehitler ölmez” yazıldı musalla taşına,
Kimse dur diyemedi akan gözyaşına,
Cennet için toplandı melekler başına,
Şehit olup ahrete göçtü Mehmed’im.

Şehitlik yüksek mertebe Allah katında,
Kuruldu tahtı Tuğba dalları altında,
Sırat köprüsünü Burak sırtında,
Mizan-ı sorgusuz geçti Mehmed’im.

YAMAN’im der bu vatan Atalardan emanet,
Bir şehitte olurdu ancak, böyle fetanet,
Allah anne babasına versin metanet,
Henüz yirmisinde, Gençti Mehmed’im.

Mehmet YAMAN
(YAMAN-İ)