Şehit Kübra Doğanay'a Şiiri - Türkay Sancı

Bir ara çıkıp bak cennetin balkonundan,
Seyret bu cehennemi,
Seher aralığı bakan gözlerinle.
Bir demet hüzün topla saçlarından,
Kırlangıç karası kaşlarından,
O, bozkır kokan ellerinle...

Ey gülüşü nergisler açan şehit!
Kan kırmızı kınalar yakılsın avuçlarına,
Duvak duvak teller örtülsün yüreğine,
Tane tane inciler dizilsin gerdanına,
Bir zaman gelir de,
Erersin muradına...

Ey annesinin kuzusu, goncası,
Babasının can yoldaşı.
Bir sabah, tan yeri ağırırken,
Şafak iplik iplik sökülürken, çık gel;
Misafir ol evinin koynuna.

Ölümsüzlüğün ihtişamı yeşeriyor bahçelerinde,
Gençliğin yaprak yaprak filizleniyor her defasında...
Karanlığın bağrından,
Salkım salkım yıldızlar,
Dökülüyor parmak uçlarından...

Ey şehit,
Bin erkek kul olsun yiğitliğine!
Bir adım önde yürürsün nicesinden...
Sen güneşi fâni say,
Şahit olsun ebediliğine,
Geceleyin doğan Ay...