Şehit Kızının Mektubu

-ŞEHİT KIZININ MEKTUBU

Dedeciğim, biz bu bayram da gelemiyoruz,
Üstelik kurban da kesmiyoruz.
Annem kesmek istemiyor.
Niçin dediğim de;
“Yavrum, kınalı kuzum, biz kurbanımızı çoktaan verdik.” Diyor.
Dedeciğim, bizim bayramlarımız hep mezarlıkta geçiyor.
Ben ve annem soğuk bir mermere dokunup duruyoruz,
Babamın sıcaklığını hissediyor, hasretlik gideriyoruz.
Hani dedeciğim, babam şehit olduğu gün sen; “Şehitler ölmez” demiştin ya!
İşte biz onun susuzluğunu gidermek için toprağına su döküyoruz,
Üzerindeki güllerle konuşup, dertleşiyoruz.
Babamdan bir ses çıkmayınca;
Hıçkırıklar düğümleniyor boğazımıza…
Konuşamıyoruz, saatlerce öylece durup babamın mezarına bakıyoruz.
Artık bir daha gelmeyeceğini anlayınca ağlıyor, ağlıyor, ağlıyor,
Oracıkta uyuyup kalıyoruz.
Dedeciğim, annem üzülmesin diye duamı gizlice yapıyorum;
“Tanrım ne olur benim babamı geri gönder, ben onsuz ne yaparım!
Sana kalkan küçücük ellerin hiç mi hatırı yoktur?
Bak annem çok üzülüyor.
Anaokuluna giderken, çocukların babaları ellerinden tutup okula bırakıyorlar,
Bir de yanağına öpücük konduruyorlar.
Benim babam yok ki, elimden tutsun! ” diye dua ediyorum.
Dedeciğim, biz bu bayram da gelemiyoruz.
Bayramın Kutlu olsun. Ellerinden öpüyorum.
Nar tanen Ülkü.
27.11.2009 Cuma. Kurban Bayramı 1. Günü
Mehmet Demir ATMALI