Nisa, Dila, Tolunay evdeler, beş Ocak…
Babaları yiğit, tarih bunu yazacak!
Dağ taş yankı verip hiç sakin durmayacak!
Gelecek nesiller gurur ile anacak.
Baba vatansever, duyguları çok derin.
Korurken vatanı farkındalar görevin.
Çocuklar kardelen, çocuklar hep tedirgin
Evde bekler iken ev sessiz, ocak sakin...
Kapı vurulunca bakmadan kör delikten;
"Acaba gelen kimdir, ne isterler bizden?"
Birlikte gitmişlerdi, kapıya sessizden;
"Babamız evde yok, babamız uzak evden!”
Bu sesle yıkıldı, kapıda bekleyenler!
Gelinceye kadar, tüm ezberdeki sözler
Dolanır iyice, artık çözülmezdiler!
"Biz Fethi'nin…” derken, dağılır kelimeler.
Sonrası malumdur, hep oluyor sessizlik...
Herkes donup kalır, bozulacak bu birlik!
Aslında yaşadıkları ne son ne de ilk!
Ancak fayda etmezdi tecrübe ve pratik.
Baktılar karşılıklı, solgundu yüzleri!
Kelimeler aciz, vermek zordu haberi!
Allah'tan, “Fethi'nin dostuyuz" dedi biri.
Derken ayakları bir ileri bir geri…
Çocuklar bilirdi, anlardı bu sesleri;
Açtılar kapıyı, süzdüler gelenleri…
Vermek kolay değil çocuklara bilgiyi;
Beklediler mecbur, sabrın adı anneyi!
Pendik/11.02.2017
Mustafa BulanKayıt Tarihi : 4.1.2025 20:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!