Şehit Düştüm Anne Şiiri - İsmail Güler 2

Gidiyorum ANNE
Bana ihtiyaçları var
her toprağa gün geçtikçe
Daha da lanetli kanlar bulaşıyor
Güce meraklılar paraya pula
Verdikleri zarar umurların da değil
Ellerine birer silah tutuşturup
Bugün burayı alacağız diye hırsla doluyorlar
Sonra yakıp yıkıyorlar ortalığı
Söndürüyorlar masum insanların
Mutluluk adında di ateşlerini
Kalpleri taşlaşmış gözlerini hırs bürümüş adeta
Elimden bişey gelmez diye düşün me
ANNE
Çünkü bende bizi kirleten lanetlileri kirleceğim
Silahımı götüreceğim başına ve yalvartacağım
Ama onların yaptıkarını yapmayacağım
Öldürmeyeceğim...
Belki de o an ben öleceğim ama
Umurumda deil
İçlerinde insanlık kalmışsa
Eğer, dinlerler belki beni
Belki oda belki
Eger anlamazsa ben o an öleceğim
Zaten ölmüş ruhumun yanına bedenimi götüreceğim
Canım yanıyor ANNE
Bu kadar önemli mi güç
İnsanlık yok mu hiç içlerin de
Bir damlada olsa bir nebze de
Çoçukları yok mu onların ya da aileleri
Ya onların ailelerine bunları yapsalar
Yine intikam yine intikam
Her şekilde savaşa itiliyoruz
İşte bu haksızlık
Bu barbarlıktan başkası değil
ANNEM bu mektubu okuyor şimdi
Bense elimde silahla korumaya çalışıyorum burdaki aileleri...
Ve o an bişey hissediyorum şakağımda
Soğuk
O an ölümü hissediyorum bedenimde
Ben de davranıyorum silahıma
O pislikte benimle birlikte ölüyor ANNE
Ama
İçim yanıyor daha binlerce pislik varken ortalıkta
Ölmek koymuyor ANNE
Gözlerime kanlı bir perde inerken...
Düşmanların sadece şimdilik geri çekildiğini görüyorum
Sadece şimdilik...
Sakın üzülme öldüğüme ANNE...
Bu vatan için
ŞEHİT DÜŞTÜM ANNE...