Şehit atamla mülakat. Şiiri - Nisari Özd ...

Belgrat yolunda vermiştim mola.
Bir ses "hiç selam yok.!" diye inledi.
Ürperdim! "gelen ses bu taştan ola.
Mezar taşı sessiz; beni dinledi.

Anladım! ecdattan birisi var da;
Ne için bu kadar uzkta yurda?
Bildim; Viyana'ya giderken burda,
Ölümsüzlük tadan, ölmeyen Atam.

Dedi;"bura kendim için gelmedim.
Şehit düştüm. Sizcileyin ölmedim.
Asırlardır birtek cuma kılmadım.
Hani ! nerde sizin ezan sesiniz?.

Dedim; şehit atam sorma halımız.
Tükendi paramız, bitti malımız.
O zamanlar Akdeniz'di gölümüz.
Şimdiki hududu bilmeyen Atam.

Dedi; "unuttunuz bizleri yazık.
Fatiha bekleriz sizlerden azık.
Eh! diliniz bizden kıyafet bozuk.
Hani nerde sarığınız, fesiniz."

Sorma atam! ecnebiye imrendik.
Size hayran olanlara benzedik.
En sonunda halayıklığa geldik.
Bura bizim gibi gelmeyen Atam.

"Ehli islam niçin kendini vurdu?
Bir vatan'da birbirine mi? durdu.
Bizde savaş küffar ile olurdu.
Anlamadım insanmısız? nesiniz?

Atam! aramıza nifak soktular.
Kenara çekilip seyre baktılar
Kandırdılar bizi, borca taktılar.
Kimselere borçlu kalmayan Atam.

"Demek bıraktığımızı sattınız.
Ecnebi çalıştı, sizler yattınız.
Hep hazırdan yeyip borca battınız.
Siz ya deli, ya da; divanesiniz.

Almanya'dan arabayla izine gelirken. 1973.