Şehit Arda... Şiiri - Hakan Kurtaran

ŞEHİT ARDA
======================
Namustur Vatan dedi, İzmir’den çıktı yola,
Uğurladı annesi, haydi hayırlar ola…
Yirmi dört yaşındaydı, Birlikte verdi mola,
İkinci devre asker, bazısı şimdi gar’da,
Gömülmesin hayaller, gitme kal Şehit Arda!

Edirne’ de birlikte, askerlik geçiyordu,
Taşların soğukluğu, toprağı biçiyordu.
Dar-ı bekâ yolunda, eliyle içiyordu,
Yandıkça yanar yürek, çaresiz kalır dar’da,
Anne kalbi cennettir, gitme kal Şehit Arda!

Annelerin annesi, can oğlunu beklerken,
Şehit haberlerinde, yüreği de teklerken.
Açılan bir boşlukta, günleri gün eklerken,
Birileri gitmedi, onlar eğlendi bar’da,
Buzullaştı isyanlar, gitme kal Şehit Arda!

Bir haber geldi birgün, yer yerinden oynadı,
Düşmüştü yere anne, bir zehir oldu tadı.
Yük devrilmiş üstüne, Arda şehidin adı,
Kara toprak soğuktur, kefeni kalın sar’da,
Şafak bir daha doğsun, gitme kal Şehit Arda!

Mimar Arda şehittir, bu kervana katıldı,
Namlusu kör hayatın, çilesinde satıldı.
Kalemleri yazgının, kırılarak atıldı,
Gitmesin bu genç canlar, anne yüreği har’da,
Biçilen kefenleri, kırmızı sarmış Arda!

İzmir Kadifekale, şehidim burada yatar,
Yüreklerde yaşarken, damarlarda o atar.
Ebedi hayattasın, Güneşler doğar batar,
Son yolculuk burası, şimdi oraya var’da,
Haber ver bizi ordan, Mekânın Cennet Arda!

H.HakanKURTARAN
30.10.2008- Aydın