Bağrı yanık ananın
Yüreğinin yıkık duvarlarından
Aktı duygu pınarına gecelerce,
Taşkın göz yaşları.
Günleri, geceleri eskitti
Özlem dolu hecelerce.
Bir avuç toprak içindi,
Vatan için, özgürlük içindi özü.
Sılası değilse de o yıkık viranlar
Tanklara duvar, kurşuna kalkandı göğsü.
Irmaklar bile bildiği yöne akmıyordu
Varsın akmasın.
Dili diline denk
Özü özüne kuvvet.
Bir ses, bir bilek
Topluca aynı erek
Ayrıksıyamıyordu.
Gören gözlerin onurlu sızısıydı yıllar
Alın yazısıydı yalnızlık
Ananın özlemiydi açan çiçek
Göz yaşlarıydı yağmurlar,
Sabrından sararmış yapraklar
Kar altında dondu yüreği gibi.
Beklentisiydi, Mehmet’ iydi.
Ümitleri intihar etti bir bir
Geceler mevsimlere,
Mevsimler yıllara dönüştü.
Irak diyarlar
Özlem, oğul soluyan anaların
Sızısını, şehidini bölüştü.
21.20
Asuman AKIN
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta