Şehit anasının ardından Şiiri - Halil Aydın

ŞEHİT ANASININ ARDINDAN
Her zaman yüzüne baktığımda
Bir acı serilmiş gibi gözlerinin önüne
Dalıp giderdin hiç yüreğinden çıkmayan
Acının peşine,
Mimiklerin değişir dururdu yüzünde
Belli bu acı taa yüreğinin derinliklerinde..

Gözlerin buğulu,buğulu
Gözyaşların sessizce akıyor içine
Acın büyük biliyorum,
Elden bir şey gelmiyor
Acını paylaşmaktan başka

Şehit oğlunun mezarı başına giderdin
Onunla sanki konuşuyordun
Hem de ağlıyordun
Mezar taşını oğlunun saçları gibi
Severek okşuyordun
Elinde bahçenden söktüğün
Çiçek fidelerini mezarına dikip dururdun

Sana göre uzakta çeşme, su diyordun
Yürümekte zorluk çekiyordun
Ben gidiyordum çeşmeye
Suyu döküyordun diktiğin çiçeklere
Sen kanarak içmiş gibi bir oh çekiyordun
Ana yüreği biliyorum
Kalbinde hasret ateşi hiç sönmedi
İçin, için yaktı seni
Ne kadar su döksen, ne kadar oh çeksen de
Bu ateş sönmez, su yanar buharlaşır
Yine yüreğindeki yangın sönmez

Hep pencerelerde bekledin
Oğlum gelir diye yıllarca
Buğulu gözlerinle hep
Yollarını gözledin..
En sonunda sen de gittin yanına
Ayni toprağı paylaştın oğlunla
Bilmem hasret bittimi?
Yoksa yeniden mi başladı
Orasını kimseler bilmez…
HALİL AYDIN(Sizden biri)
07/02/13 perşembe