Şehit Anası Şiiri - Nizami Sunguroğlu

ŞEHİT ANASI

Ne Aliler gönderip
Ne ağıtlar yakmıştı, arkasına.
Tutmuştu yüreğini
Nasırlı elleriyle.
Uzaklara daldı
Rüya mı görüyordu ne
İrkildi
Neydi bu ses, neydi bu haykırışlar.
Davul sesiydi gelen, zurnayla
Uzaktan.
Buğulandı gözleri
Düğümlendi sözcükler boğazına
İki damla yaş süzüldü gözlerinden
Şehit vermişti
Er gibi erini Çanakkalede
Dualarla uğurlamıştı, bir sabah
Ağıtlar yakmıştı,gelen haberine
Dondu kaldı.
Eli madalyasına uzandı.
Yüreği burkuldu
Tuttu Alisinin elinden
Yürüdü,yürüdü hışımla
Yüreğine gömmüştü sevgisini
Sarıldı öptü
Sımsıkı
Bağrına bastı delicesine.
Asker anasıydı Gülüzar kadın
Bu günler için büyütmüştü
Alisini
Uğurlayacaktı
Erini uğurladığı gibi
Yürüdü kalabalığa gururla
Başı göklere değecekti, bıraksan
Tuttu Alisinin elinden
Eri geldi aklına
Vatan için ölmek var ya
Bir canın ne önemi var,
Diye düşündü
Gitmek istedi
Gülüzar kadın yüreğinden.
Adile Çavuşların,
Nene Hatunların,Halide Ediplerin yanına
Çırpındı yüreği
Çırpındı
Yolcu etti gururla
Alisini
Bir kova su döktü arkasından
Dualarla, ümitle bekleyecekti
Dönüşünü.
Asker anasıydı Gülüzar kadın
Aklaşmıştı saçları
Kapattı çevresiyle
Uzandı sedire yorgun
Rüyaydı belki...
Koşmuştu Alisi cepheden cepheye
Çanakkale, Dumlupınar, Sakarya
Destanlar yazmıştı süngüsüyle
Barıştan yanaydı gönlü
Düşündü birden
Ne işleri vardı onların
Marmarada,Akdenizde Egede
Antepte, İzmirde, Afyonda
Alilerin çift sürdügü tarlada
Fatmaların koyun sağdığı yaylada...
Kavradı silahını birden
Sımsıkı
Bir keskin baktı cepheye
Yürüyordu hışımla...
Mustafa Kemaldi başındaki
Takmıştı pençesini düşmana
Omuz omuzaydı halkıyla
Gönül gönüle, yürek yüreğeydi
Yürüdü yürüdü düşman üstüne
Açtı susuzdu
Çokelek ekmekti azığı
Çıkında
Özgür yaşamak
Esaretten iyidir özgür ölmek
Bir başka doğacaktı güneş
Bir başka açacaktı çiçekler bir başka emecekti bebekler
Bir başka büyüyecekti
Ercişli çöktü yere
Bölüştü ekmeğini Bigalıyla
Bir yudum su kalmıştı
Matarasında
Uzattı Muşluya
Son cepheydi önlerindeki
Soluklanmışlardı
Mehtap çökmüştü uvaya
Ay bir başka doğmuş
Yıldızlar başka
Yosun kokusu geliyordu burunlarına
Az kalmıştı İzmire, Egeye
Az kalmıştı cepheye
Omuz omuzaydılar
Ardahandan Edirneye
Aydından Hakkariye
Bir Türküydü dudaklarında
Bir umuttu yüreklerinda
Geceyi boğan
O ne?
Ali düştü yere birden
Muşluya
Gözleri dikildi gökyüzüne
Az kalmıştı cepheye
Az kalmıştı Egeye
Haykıracaktı Atasına
Bu cepheyi biz aldık
Bu cephe bizim diye
Olmadı
Olmamalıydı
Bir kahpe kurşun bitirmişti
Umutlarını
Düşmüştü yere
Ay doğmuştu üstüne
Almı al
Bir de yıldızı var
Sanki bir hilal...
Sıçradı Gülüzar kadın
Birden...
Canı yandı
Göğsünü tuttu
Rüyamıydı ne?
Alisi geldi aklına
Uzattı ellerini
Gururla
İnanamadı
Bir hilal doğmuştu
Yüreğinden
Yıldız yıldız
Kapadı gözlerini karanlığa
Eriydi yavrusuyla
Tek vücut yatan
Şehit karısıydı
Gülüzar kadın
Şehit anası
Bu topraklar için
Batan güneşler
Bir hilal uğruna
Yerde yatıyordu
Kanından toprağa
Akan sevgide
Bir yıldız oluşmuş
Güğe bakıyor
Vatan sağolsun diye gürledi
Sarıldı doğan bayrağına.

16-03-1998/ 17-04-1998

Nizami Sunguroğlu -Hollanda