Sen ki çok ulvi bir varlığın anasısın
Bilirim sönmeyecek içindeki o yasın
Kara toprak evladını güllerle sarmalasın
Allah rahmet eylesin demeye utanırım
Acıların en büyüğü, evladından gelendir
Şehit anası demek, o ne büyük elemdir
İnsanlığa yön veren,yazı yazan kalemdir
Silah tutan elleri, kırmadığıma utanırım
Anacığım yatarken, sen gece rahat uyu
Bitmeyecek biliriz,tükenmez itin soyu
Taşırız bu yükü biz,seninle ömür boyu
Hepimiz bir neferiz, demeye utanırım
Ebedi saadetin, kapıları açılsın
Nur yüzüne rahmetin, ışıkları saçılsın
İnleyen yüreğinin, acıları içilsin
Sarıl bana evladınım, demeye utanırım.
Kayıt Tarihi : 2.8.2015 16:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Aziz şehitlerimizin cefakar annelerine
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!