Şehit Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Ben şehidim.
Gömülmüşüm bu kutsal topraklar için
Karatoprağa,
Anlatılması olanaksız özlemler içindeyim
Güneşe, yağmura, dala, yaprağa
Ve henüz körpe baharlar içindeki gençliğime.
Beni selamlar, saygılar içinde indirdiler bir sabah vakti
Kabrime.

Bir hain kurşuna rastgelmiş zavallı yüreğim,
Yüreğimi değil,
Sevdamı, karasevdamı kurşunlamışlar,
Dönüşümü bekleyen anama, babama, yavukluma acımamışlar,
Kırmışlar kolumu-kanadımı, yarınlarımı,
Kirli bardaklarda içmek için akıtmışlar
Kanımı.

Öldüğüme mi yanarım sanıyorsunuz, vatan uğruna?
Yanmam bre kardeşim, yanmam,
Sağ olsam; yine veririm canımı vatan için,
Yine razı olurum bu topraklara düşmeye.
‘Can’ Dediğin nedir ki; anam-babam?
Vatan için değmez mi
Verilmeye?

Kanım, içtiği su kadar helal olsun vatanıma,
Billur gibi suyunu içmişim ak-pak kaynaklarından,
Nur gibi güneşinde büyümüşüm, boy atmışım,
Aşını-ekmeğini yemişim.
Çok şey midir
Pusu kurmuş bir gün hainler kutsallığıma;
Ölmüşüm?

Ben şehidim.
Canımı verdim bu topraklara,
Canım ki; canlardan aziz,
Son soluğumu verdim son tekbirlerimle
Olmadığından verebilecek başka tek şeyim.
Yaşam için en gerekli şey can,
Candır bu kutsal vatana yapılabilecek
En büyük
İkram.

(MİTİL OSMAN isimli Serbest Şiirler 'inden > 23-24/100)