Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Harika bir çalışma...
Kutlarım...
'Güle güle ey cennet yolcusu,
Bekliyor seni H.z.hamza'nın ordusu,
Seni bu hale koyan zalim utansın
Onlar ki ne utanma var ne Allah korkusu... '
Allah razı olsun. gönlümü yaş deryasına döndürdün.
Güle güle ey cennet yolcusu,
Bekliyor seni H.z.hamza'nın ordusu,
Seni bu hale koyan zalim utansın
Onlar ki ne utanma var ne Allah korkusu
Tüm şehitlerimizi rahmetle anıyoruz kıymetli bacım duyarlı yüreğinize sağlık bir dörtlüğümde şöyle demiştim
Ne çileler vardır coşkunoğlunda
Ömrüm heder oldu gurbet yolunda
Gerekirse bu vatanın uğrunda
Ölemezsem bana adam demeyin
Bu güzel şiire tam on puan saygı ve selamlarımla
selamlar sevgili can .
şehitler hakkındaki hoş ve övgü dolu içtenlikle seçilmiş dizelerinizden dolayi sizi kutlarım var olun.
aslen insan olarak kardeşliğimizin bilincinde olmayan kişilik ve kimlik girdabından çikamayan ve dolayisi ile çevresine ve kendine zarar veren kendini bilmezler sınıfına giren ve kardeşinin şehit düşmesine vesile olan zalimler dinsizler densizler hangi sifata girer bilemem fakat dileğim insanlıkdan onlarda onlarda paylarını alsınlar tabiki insani yollerdan.
hüsnü niyet düşüncelerinizden onlarada uyarı ve nasihat yolagel gibi çağrılarınız da ayri bir güzellik ifade ediyor dileğim birileride paylanır bu hüsnü niyet mesajlardan sevgiler saygılar hüseyin.
şehitlik ne yüce bir mertepe her insana nasip olmaz peygamberlikten sonra ikinciye gelir kutlarım fatmahanım elinize sağlık
Şehitlere ölü demeyin çünkü onlar Allah katın da ölü değil diriler,onlar cennete müjdelenmiş kişiler,onlar şehitlerin efendisi H.z. hamzanın komşuları olacaklar,onların sorgusu yok onlar yüksek makamı hak etmişler,Rabbim bizleri de onlar ile beraber harş eylesin,
Tüm Şehitlerimizin ruhları şad olsun...Sevgi ve Saygımla..
şehitlik gibi yüce mertebeyi rabbim herkese nasib etmez......rabbim bizide şahid kılsın..selam ve dua ile
ŞEHİTLER!
ÖLMEZ!
VATAN!
BÖLÜNMEZ!
JANDARMA! ! !
KOMANDO! ! !
Duygu yüklü mısralar.
Şehitlik makamı çok ulvi bir makam.
Kaleminize sağlık.=:)))))
Şehadet şerbeti güzeldir güzel
Şehitler mekanı cennettir güzel
Böyle şiir yazan yürekte güzel
Güzel yüreklere selamlar olsun
Şehitlerimize yazılan güzel şiirinizden dolayı sizleri kutluyorum.bir dörtlükte ben ekledim müsade ederseniz size özel.Kaleminiz daim olsun sevgi yüklü yüreğinize sağlık.Kutlarım yazan kaleminizi.kutlarım sevgi yüklü yüreğinizi.Saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 24 tane yorum bulunmakta