Şehit Şiiri - Hakan Gök

Bir gün telefonla gelir bir haber
Oğlunuz şehit oldu dendiği zaman
Ana, baba, eş, dost bilmem ne eder
Şehit oldu oğlunuz dendiği zaman

Tak tak diye çalarlar kapı açılır
Dışarıdan içeri matem saçılır
Sonra birer birer yere düşülür
Künyesinin biri verildiği zaman

Askerler omzunda gider tabutlar
Al bayrak içinde yatar kuzular
Feryad figan eder eşler, analar
Şehitin tabutuna sarıldığı zaman

Kör bir kurşun geldi beni yokladı
Gitmedi hep yanımda beni bekledi
Girdi içime de kalbim dağladı
Ateş gibi içimi yaktığı zaman

Arkada kalır yarım hayaller
Tabutu götürmek için uzanır eler
Açılmamak üzere kapanır gözler
Bu can bedenimden çıktığı zaman

Son defa sarıl bana öp beni yârim
Can vermeden görmekti sizleri derdim
Şimdi cenneti alaya uçar giderim
Al bayrak içine sarıldığım zaman

Kırmızı bir gül koy tabut üstüne
Dimdik ayakta dur düşman kastına
Al bayrağı örtün gayrı üstüme
Tabutun içine konulduğum zaman

Damla damla akarken kanım taşlara
Gözüm hala bakar gelen düşmana
Takatim kalmadı karşı koymaya
Sırtımdan kurşunu yediğim zaman

Sakın öldü demeyin şehitler ölmez
Ben ölü değilim kâfirler bilmez
Sen benim gülümsün içimde solmaz

Belki ağaç dibinde belki taşlarda
Bedenim bulunur meçhul mezarda
Taptaze duracak sevdan canımda
Elinde kırmızı gül gördüğüm zaman