Şehit Şiiri - Muhammed Mustafa Öz

Usul usul mordan kızıla dönüyordu ufuklar,
Ağız dolusu küfürler saçarken kargalar.
Kuş cıvıltılarına bile hüzün hakim.
Nereden çıktı bu es'sale, ölen kim.
Derken, koştu Asım sarıldı boynuma,
Hıçkırığın düğümü dolmuştu soluğuna,
"Ahmet" dedi bir sızı peyda oldu burnuma,
Dizildi yaşlar gözümde onun yokluğuna.
Köşeyi dönünce çalındı yüzüme bıçak gibi bir sükut
Yüreklerde köpüren korlara inat hava soğuk mu soğuk.
Çehrelerin kıyısında bir parça yaş ellerde birer çaput.
Dizilmiş baba, ana, bacı, yar, çoluk çocuk.
Geldi omzundaki üç yıldızıyla bir binbaşı,
Dedi: "Yiğitti delikanlı, başın sağolsun."
Babası nemli gözüne söz dinletti dökmedi yaşı,
Şişirdi göğsünü, yükseltti sesi "vatan sağolsun."
Neliklerle yürüdük meydana vardık kör topal,
Kan eyledi gözlerdeki yaşı tabuta örtülü al.
Çürümüşçesine sızlıyordu bedenimde sol taraf.
Koymuşlardı önüne birde gözü pek fotoğraf.
Kılındı namaz alındı helallik,
Tabut omza istikamet: şehitlik.
Gerildi sinirler geçmez oldu anlar,
Arka saflardan yükseldi sloganlar.
Kazılmış şüheda kokan toprak insan beline,
Yatırdılar Ahmet'imi sağ yanı üzerine.
Dizdiler üzerine sapma diye sekiz on tahta,
Diktiler başına mermerden bir yafta.
Attılar üzerine iki kucak toprak,
Babam! dedi kızı toprağa sarıldı ağlayarak.